รางวัลลูกกตัญญู สำหรับเด็กดีอย่าง กัน นภัทร คงไม่ได้มากไปน้อยไป...
ในฐานะวันนี้ ความมีชื่อเสียง ผลักดัน กัน นภัทร
ให้ขึ้นไปยืนบนแท่นของเยาวชนตัวอย่างในหลาย ๆ ด้าน
ที่วัยรุ่นปัจจุบันน่าจะเอาเป็นแบบอย่าง...
ความมุมานะพยายามทำตามความฝัน
ความอดทนรอคอย ในโอกาสของตน
ความอุตสาหะ พยายามเปลี่ยนแปลงปรับปรุงพัฒนาตนเอง
ความกตัญญูเป็นอีกด้านที่ มองผ่าน ๆ
น้องก็คงเหมือนเด็กดีทั่วๆ ไป ที่เชื่อฟังคุณพ่อคุณแม่
และพยายามทำสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ช่วยกันปูทางไว้ให้สำหรับชีวิตน้อง.....
นึกภาพตัวเองไม่ออก หากเป็นน้องในวัยเพียงสิบขวบต้น ๆ
ต้องเข้ามาเผชิญความเป็นอยู่เพียงลำพังในวัด กลางกรุงเทพฯ
เพื่อเรียนหนังสือที่สวนกุหลาบ....
เป็นคุณ คุณทำได้ไหม......
น้องกัน นภัทรทำได้ เพราะเขาเชื่อเสมอว่า
สิ่งที่พ่อแม่เลือกให้ เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตน้อง....
ถึงแม้ว่าจะทำใจเป็นเวลานานในการยอมรับและดำเนินชีวิตเช่นนั้น....
สุดท้ายวันนี้...น้องเข้าใจ และรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของพ่อแม่
ที่ได้เลือกสรรโอกาสดี ๆ ให้น้อง
ถึงแม้ว่าจะนอนร้องไห้อยู่หลายคืน...สิ่งที่แม่บอกว่า
หากเหงานอนไม่หลับ ให้เอาหนังสือมาอ่านทุก ๆคืนๆ เลยนะลูก..
จนกว่าจะหลับ (แม่ก็คงร้องไห้พอๆ กันกับลูก)
น้องทำตาม ถึงแม้จะไม่รู้ประโยชน์ของมันนัก...
แต่มันทำให้ลืมความเหงา คลายความเศร้าลงไปได้...
และผลของมัน ทำให้น้องเขยิบจากห้องท้าย ๆ ไปสู่ห้อง king ในสวนกุหลาบ
นี่แหละคำแม่สอน มันทำยาก มันทำลำบาก แต่ผลของมัน ดีกับลูกเสมอ...
เหมือนนิยายเรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่...
หลาย ๆท่านคงได้เคยอ่านบทสัมภาษณ์ หรือฟังจากรายการต่าง ๆ มาแล้ว....
แต่ภาพที่เห็นน้องเวลาอยู่กับพ่อแม่ บรรยายไม่ถูกจริง ๆค่ะ
ยิ่งน้องต้องทำงานเยอะๆ เวลาที่จะอยู่กับครอบครัวน้อยลง
เวลาพบเจอกับคุณพ่อคุณแม่ จึงเหมือนเวลาทองอันมีค่า....
เวลาพบหน้า...
พ่อแม่ก็ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ พร่ำสอน ตักเตือน การเข้ามาอยู่ในวงการ
การใช้ชีวิตนับจากวันนี้...มีหลายสิ่งอย่างที่ต้องคอยช่วยกันแนะแนวทาง
เพราะจะเปรียบไป น้องก็เหมือนเด็กจบใหม่ออกไปทำงานเผชิญชีวิตของการทำงานจริง ๆ
วันนี้เจออะไรแย่ ๆ มาบ้าง.....น้องเล่า พ่อแม่ฟัง
น้องแสดงความเห็น พ่อแม่ปรึกษา ตักเตือน ปลอบ ให้กำลังใจ ฯลฯ
วันไหนเจออะไรดี ๆ น้องเล่าพ่อแม่ฟัง ชมเชย ยกย่อง ให้กำลังใจ ฯลฯ
บางทีน้องทำหน้าเฉยๆ หรือเหมือนไม่ฟัง แต่จริงๆ เก็บทุก ๆเม็ดค่ะ 5555
เป็นคนสมาธิสูงมาก
แล้วบางที (บ่อยๆ ก็)ดื้อเงียบ อิอิ
กับมี๊อีกคน....
ดูเหมือนจะเป็นผู้ดูแลสารทุกข์สุขดิบ เป็นเพื่อน เป็นแม่ เป็นพี่ ฯลฯ
ทุกอย่างเวลาน้องต้องทำงานในกรุงเทพฯ.....
มี๊ดูแลน้องไม่ต่างกับแม่บังเกิดเกล้าค่ะ...
เสื้อผ้า อาหาร รับส่ง ไม่สบาย พาหาหมอ จัดหยูกยา
เวลาน้องดีใจ เสียใจ นอยด์ ฯลฯ มี๊รับฟัง ปรึกษา ให้แนวทาง
คนเป็นแม่อย่างเรา มองดูหน้าที่มี๊...ไม่ต่างกับที่เราดูแลลูก ๆ เลยค่ะ
อาจจะหนักเหนื่อยกว่าหลายเท่า เพราะบางทีก็ดูแลไปถึงแฟนคลับด้วย อิอิ
ทำไม กัน นภัทร จะไม่รู้ถึงสิ่งดี ๆที่ผู้มีพระคุณเหล่านี้ทำให้เค้าคะ....
ทุกวันนี้ น้องทำงานหนักเพราะใจรัก และได้ทำสิ่งที่ฝันไว้มานาน...
น้องอยากให้พ่อแม่และครอบครัว มี๊ ภูมิใจไปนานๆ
เคยได้ยินน้องบอกขำ ๆ ว่า...มีตำแหน่ง (ค้ำคออยู่ ) 5555
สตางค์ก็ขยันหมั่นเก็บ เพราะก็มีความฝันอย่างให้บรรลุเพื่อพ่อแม่อีกอย่าง
ก็คิดว่าน้องทำได้แน่นอน...
มีเวลาก็รีบกลับไปบ้านที่สุพรรณฯ ใช้เวลากับพ่อแม่ พี่น้อง ยาย
เพราะเป็นที่ ทีน้องบอกว่า สบายใจ...ทีสุด ไม่วุ่นวาย
สำหรับมี๊...น้องรับรู้และรักมี๊มาก...เหมือนแม่คนนึง
ความห่วงใยแสดงออกทางสายตา บางทีก็ออกมาเป็นการกระทำบ้างอิอิ
เช่นร้องเพลงใส่ซีดีให้มี๊ เพราะรู้ว่ามี๊แอบชอบเพลงอะไร...
มี๊ไม่สบายก็ถามไถ่กินยายัง (คงจัดยาไม่เป็นเหมือนมี๊นะ 55)
ไม่อยากให้มี๊เหนื่อย (แต่ก็เรียกร้องให้ไปคอนบ่อยๆ 55) เห็นมี๊ก็สงสาร ฯลฯ
สำหรับคนอื่น ๆ ที่เป็นใครก็ไม่รู้แบบดิฉัน...
น้องก็บอกว่ารู้คุณ
(ในแบบทีน้องเข้าใจ ซึ่งดิฉันเองไม่คิดว่าตัวเองมีบุญคุณอะไรกับน้องเลย )
ขอบคุณครับพี่หน่อยเขียนเรื่องของกันตั้งแต่กันอยู่ในบ้าน...
พี่หน่อยเป็นคนมีบุญคุณกับกันนะครับ....
ได้ฟังก็น้ำตาจะไหล อย่างไรไม่ทราบ...
ตอนกันออกจากบ้าน...พี่หน่อยเคยบอกว่าจะขออนุญาตกันก่อนว่าจะเขียนอะไร
ให้กันดูว่าโอเคไหม
กันอยากบอกว่า ไม่เป็นไรครับ เขียนไปเลยไม่ต้องขอครับ.....เขียนเลย
กันรู้ว่าพี่หน่อยทำสิ่งดี ๆให้กับกัน....
น้ำตาไหลเลยค่ะ...
แค่ประทับใจในความรู้คุณของน้อง จึงอยากจะแชร์ให้ฟังเท่านั้นเองค่ะ
นั่นคือสิ่งที่น้องพูดนานแล้วตอนออกจากบ้านมาใหม่ ๆ แต่ไม่ได้เล่าให้ฟังค่ะ
น้องบอกว่าพี่หน่อยดุ หยิ่ง ชอบว่ากัน..ทำไม
แต่รู้จักแล้วก็รู้ว่า ติดดิน....และหวังดีกับกันแหละ
ขอบใจน้องที่เข้าใจพี่ หลังจากหลอกด่า 55555
ปล.สุดท้าย ทุกวันนี้ ไม่ได้ขออนุญาตน้องค่ะ ว่าจะเขียนอะไร คือเขียนเลย
แต่ตอนนี้ เวลาเล่าอะไรเสือกันจะบอกพร้อมทำแยกเขี้ยวเลยว่า...อันนี้ห้ามเขียนนะ 5555
เป็นแม่คนแล้วก็เข้าใจค่ะ ห่วงลูกรักลูกนี่ มันไม่มีที่สิ้นสุดหรอกค่ะ....
ตั้งแต่น้องกันเข้าประกวด เวลาคุณพ่อคุณแม่น้องกันไปเที่ยวตรงไหน
หากชาวบ้านร่ำลือว่า มีสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ คุณพ่อคุณแม่จะเข้าไปกราบไหว้ขอพรค่ะ
ล่าสุด แม่น้องกันไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไว้ ว่าขอให้ลูกได้เป็นเดอะสตาร์ อิอิ
ทีนี้ไหว้ไว้หลายที่ค่ะ 555 เพิ่งตามไปขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายแหล่
เสร็จสิ้นก่อนเข้าพรรษาที่ผ่านมานี่เอง 555
มีอยู่ที่นึง...นึกไม่ ออกว่าอยู่ตรงไหน
เป็นตลาดเก่าอยู่ที่อ่างศิลา คุณพ่อบอกว่าเป็นศาลเจ้า ในตลาดเก่าที่มีอายุ 103 ปี
พอไปถึง ตลาดเก่า...เป็นตลาดเก่าอายุตั้ง 133 ปี 5555
คุณพ่อลดอายุตลาดไป เยอะเลยค่ะ อิอิ
สองลุงป้า ไปกันเองไม่ถูกหรอกค่ะ เพราะตอนไปก็มีคนพาไป
อิตอนจะแก้บนนี่จิ...ก้อต้องมีคนพาไปอีก
โชคดี ที่สมัยนี้มี เนวิเกเต้อออออ พอจะพาเราไปถูกทางได้บ้าง
แอบหยอกคุณแม่หลังจากไหว้เสร็จว่า หมดหรือยังคะคุณแม่.....
คุณแม่ยิ้มแหย ๆตอบมาด้วยเสียงเหน่อน่ารักว่า...
ยังเหลืออีกที่ ที่สุโขทัย (หรือพิษณุโลกหว่า) ไปด้วยกันไหมมมมม
รักกันจริงต้องไปด้วยกันซี้....
กร๊ากกกกก มะอาววววค่า คุณแม่ 5555
ดีนะ คุณพ่อคุณแม่ไม่ไปไหว้ที่ชะเวดากองด้วย... คงต้องให้กันพาไปแล้วค่ะ 555
น่า ร้ากกกก จริง ๆ บ้านนี้ ^ ___ ^
ในฐานะวันนี้ ความมีชื่อเสียง ผลักดัน กัน นภัทร
ให้ขึ้นไปยืนบนแท่นของเยาวชนตัวอย่างในหลาย ๆ ด้าน
ที่วัยรุ่นปัจจุบันน่าจะเอาเป็นแบบอย่าง...
ความมุมานะพยายามทำตามความฝัน
ความอดทนรอคอย ในโอกาสของตน
ความอุตสาหะ พยายามเปลี่ยนแปลงปรับปรุงพัฒนาตนเอง
ความกตัญญูเป็นอีกด้านที่ มองผ่าน ๆ
น้องก็คงเหมือนเด็กดีทั่วๆ ไป ที่เชื่อฟังคุณพ่อคุณแม่
และพยายามทำสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่ช่วยกันปูทางไว้ให้สำหรับชีวิตน้อง.....
นึกภาพตัวเองไม่ออก หากเป็นน้องในวัยเพียงสิบขวบต้น ๆ
ต้องเข้ามาเผชิญความเป็นอยู่เพียงลำพังในวัด กลางกรุงเทพฯ
เพื่อเรียนหนังสือที่สวนกุหลาบ....
เป็นคุณ คุณทำได้ไหม......
น้องกัน นภัทรทำได้ เพราะเขาเชื่อเสมอว่า
สิ่งที่พ่อแม่เลือกให้ เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตน้อง....
ถึงแม้ว่าจะทำใจเป็นเวลานานในการยอมรับและดำเนินชีวิตเช่นนั้น....
สุดท้ายวันนี้...น้องเข้าใจ และรู้สึกซาบซึ้งในพระคุณของพ่อแม่
ที่ได้เลือกสรรโอกาสดี ๆ ให้น้อง
ถึงแม้ว่าจะนอนร้องไห้อยู่หลายคืน...สิ่งที่แม่บอกว่า
หากเหงานอนไม่หลับ ให้เอาหนังสือมาอ่านทุก ๆคืนๆ เลยนะลูก..
จนกว่าจะหลับ (แม่ก็คงร้องไห้พอๆ กันกับลูก)
น้องทำตาม ถึงแม้จะไม่รู้ประโยชน์ของมันนัก...
แต่มันทำให้ลืมความเหงา คลายความเศร้าลงไปได้...
และผลของมัน ทำให้น้องเขยิบจากห้องท้าย ๆ ไปสู่ห้อง king ในสวนกุหลาบ
นี่แหละคำแม่สอน มันทำยาก มันทำลำบาก แต่ผลของมัน ดีกับลูกเสมอ...
เหมือนนิยายเรื่องเก่าเอามาเล่าใหม่...
หลาย ๆท่านคงได้เคยอ่านบทสัมภาษณ์ หรือฟังจากรายการต่าง ๆ มาแล้ว....
แต่ภาพที่เห็นน้องเวลาอยู่กับพ่อแม่ บรรยายไม่ถูกจริง ๆค่ะ
ยิ่งน้องต้องทำงานเยอะๆ เวลาที่จะอยู่กับครอบครัวน้อยลง
เวลาพบเจอกับคุณพ่อคุณแม่ จึงเหมือนเวลาทองอันมีค่า....
เวลาพบหน้า...
พ่อแม่ก็ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ พร่ำสอน ตักเตือน การเข้ามาอยู่ในวงการ
การใช้ชีวิตนับจากวันนี้...มีหลายสิ่งอย่างที่ต้องคอยช่วยกันแนะแนวทาง
เพราะจะเปรียบไป น้องก็เหมือนเด็กจบใหม่ออกไปทำงานเผชิญชีวิตของการทำงานจริง ๆ
วันนี้เจออะไรแย่ ๆ มาบ้าง.....น้องเล่า พ่อแม่ฟัง
น้องแสดงความเห็น พ่อแม่ปรึกษา ตักเตือน ปลอบ ให้กำลังใจ ฯลฯ
วันไหนเจออะไรดี ๆ น้องเล่าพ่อแม่ฟัง ชมเชย ยกย่อง ให้กำลังใจ ฯลฯ
บางทีน้องทำหน้าเฉยๆ หรือเหมือนไม่ฟัง แต่จริงๆ เก็บทุก ๆเม็ดค่ะ 5555
เป็นคนสมาธิสูงมาก
แล้วบางที (บ่อยๆ ก็)ดื้อเงียบ อิอิ
กับมี๊อีกคน....
ดูเหมือนจะเป็นผู้ดูแลสารทุกข์สุขดิบ เป็นเพื่อน เป็นแม่ เป็นพี่ ฯลฯ
ทุกอย่างเวลาน้องต้องทำงานในกรุงเทพฯ.....
มี๊ดูแลน้องไม่ต่างกับแม่บังเกิดเกล้าค่ะ...
เสื้อผ้า อาหาร รับส่ง ไม่สบาย พาหาหมอ จัดหยูกยา
เวลาน้องดีใจ เสียใจ นอยด์ ฯลฯ มี๊รับฟัง ปรึกษา ให้แนวทาง
คนเป็นแม่อย่างเรา มองดูหน้าที่มี๊...ไม่ต่างกับที่เราดูแลลูก ๆ เลยค่ะ
อาจจะหนักเหนื่อยกว่าหลายเท่า เพราะบางทีก็ดูแลไปถึงแฟนคลับด้วย อิอิ
ทำไม กัน นภัทร จะไม่รู้ถึงสิ่งดี ๆที่ผู้มีพระคุณเหล่านี้ทำให้เค้าคะ....
ทุกวันนี้ น้องทำงานหนักเพราะใจรัก และได้ทำสิ่งที่ฝันไว้มานาน...
น้องอยากให้พ่อแม่และครอบครัว มี๊ ภูมิใจไปนานๆ
เคยได้ยินน้องบอกขำ ๆ ว่า...มีตำแหน่ง (ค้ำคออยู่ ) 5555
สตางค์ก็ขยันหมั่นเก็บ เพราะก็มีความฝันอย่างให้บรรลุเพื่อพ่อแม่อีกอย่าง
ก็คิดว่าน้องทำได้แน่นอน...
มีเวลาก็รีบกลับไปบ้านที่สุพรรณฯ ใช้เวลากับพ่อแม่ พี่น้อง ยาย
เพราะเป็นที่ ทีน้องบอกว่า สบายใจ...ทีสุด ไม่วุ่นวาย
สำหรับมี๊...น้องรับรู้และรักมี๊มาก...เหมือนแม่คนนึง
ความห่วงใยแสดงออกทางสายตา บางทีก็ออกมาเป็นการกระทำบ้างอิอิ
เช่นร้องเพลงใส่ซีดีให้มี๊ เพราะรู้ว่ามี๊แอบชอบเพลงอะไร...
มี๊ไม่สบายก็ถามไถ่กินยายัง (คงจัดยาไม่เป็นเหมือนมี๊นะ 55)
ไม่อยากให้มี๊เหนื่อย (แต่ก็เรียกร้องให้ไปคอนบ่อยๆ 55) เห็นมี๊ก็สงสาร ฯลฯ
สำหรับคนอื่น ๆ ที่เป็นใครก็ไม่รู้แบบดิฉัน...
น้องก็บอกว่ารู้คุณ
(ในแบบทีน้องเข้าใจ ซึ่งดิฉันเองไม่คิดว่าตัวเองมีบุญคุณอะไรกับน้องเลย )
ขอบคุณครับพี่หน่อยเขียนเรื่องของกันตั้งแต่กันอยู่ในบ้าน...
พี่หน่อยเป็นคนมีบุญคุณกับกันนะครับ....
ได้ฟังก็น้ำตาจะไหล อย่างไรไม่ทราบ...
ตอนกันออกจากบ้าน...พี่หน่อยเคยบอกว่าจะขออนุญาตกันก่อนว่าจะเขียนอะไร
ให้กันดูว่าโอเคไหม
กันอยากบอกว่า ไม่เป็นไรครับ เขียนไปเลยไม่ต้องขอครับ.....เขียนเลย
กันรู้ว่าพี่หน่อยทำสิ่งดี ๆให้กับกัน....
น้ำตาไหลเลยค่ะ...
แค่ประทับใจในความรู้คุณของน้อง จึงอยากจะแชร์ให้ฟังเท่านั้นเองค่ะ
นั่นคือสิ่งที่น้องพูดนานแล้วตอนออกจากบ้านมาใหม่ ๆ แต่ไม่ได้เล่าให้ฟังค่ะ
น้องบอกว่าพี่หน่อยดุ หยิ่ง ชอบว่ากัน..ทำไม
แต่รู้จักแล้วก็รู้ว่า ติดดิน....และหวังดีกับกันแหละ
ขอบใจน้องที่เข้าใจพี่ หลังจากหลอกด่า 55555
ปล.สุดท้าย ทุกวันนี้ ไม่ได้ขออนุญาตน้องค่ะ ว่าจะเขียนอะไร คือเขียนเลย
แต่ตอนนี้ เวลาเล่าอะไรเสือกันจะบอกพร้อมทำแยกเขี้ยวเลยว่า...อันนี้ห้ามเขียนนะ 5555
เป็นแม่คนแล้วก็เข้าใจค่ะ ห่วงลูกรักลูกนี่ มันไม่มีที่สิ้นสุดหรอกค่ะ....
ตั้งแต่น้องกันเข้าประกวด เวลาคุณพ่อคุณแม่น้องกันไปเที่ยวตรงไหน
หากชาวบ้านร่ำลือว่า มีสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ คุณพ่อคุณแม่จะเข้าไปกราบไหว้ขอพรค่ะ
ล่าสุด แม่น้องกันไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไว้ ว่าขอให้ลูกได้เป็นเดอะสตาร์ อิอิ
ทีนี้ไหว้ไว้หลายที่ค่ะ 555 เพิ่งตามไปขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายแหล่
เสร็จสิ้นก่อนเข้าพรรษาที่ผ่านมานี่เอง 555
มีอยู่ที่นึง...นึกไม่ ออกว่าอยู่ตรงไหน
เป็นตลาดเก่าอยู่ที่อ่างศิลา คุณพ่อบอกว่าเป็นศาลเจ้า ในตลาดเก่าที่มีอายุ 103 ปี
พอไปถึง ตลาดเก่า...เป็นตลาดเก่าอายุตั้ง 133 ปี 5555
คุณพ่อลดอายุตลาดไป เยอะเลยค่ะ อิอิ
สองลุงป้า ไปกันเองไม่ถูกหรอกค่ะ เพราะตอนไปก็มีคนพาไป
อิตอนจะแก้บนนี่จิ...ก้อต้องมีคนพาไปอีก
โชคดี ที่สมัยนี้มี เนวิเกเต้อออออ พอจะพาเราไปถูกทางได้บ้าง
แอบหยอกคุณแม่หลังจากไหว้เสร็จว่า หมดหรือยังคะคุณแม่.....
คุณแม่ยิ้มแหย ๆตอบมาด้วยเสียงเหน่อน่ารักว่า...
ยังเหลืออีกที่ ที่สุโขทัย (หรือพิษณุโลกหว่า) ไปด้วยกันไหมมมมม
รักกันจริงต้องไปด้วยกันซี้....
กร๊ากกกกก มะอาววววค่า คุณแม่ 5555
ดีนะ คุณพ่อคุณแม่ไม่ไปไหว้ที่ชะเวดากองด้วย... คงต้องให้กันพาไปแล้วค่ะ 555
น่า ร้ากกกก จริง ๆ บ้านนี้ ^ ___ ^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น