เม้าส์


Free เมาส์น่ารัก

วันเสาร์ที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2554

แค่หนึ่งความคิดที่อยากเขียน

ได้ดูเรื่องของเรื่องเมื่อคืนนี้...ยังคงตอกย้ำความประทับใจที่มีให้กับน้องในเรื่องเดิม  ความมุ่งมั่น ความพยาม ความตั้งใจ เพื่อทำฝันตัวเองให้สำเร็จ  จะมีกี่คนที่ได้ตระหนักถึงความฝันของตัวเอง ตั้งแต่ตอนยังเล็ก  ๆ และโชคดีที่มีคนเห็นถึงความฝันนั้น คอยผลักดันน้องให้ทำในสิ่งที่ต้องการ  เห็นแววตาน้องเวลาประกวดร้องเพลงตอนเล็ก ๆ นั่นสิคะ  เป็นแววตาเดียวกันกับกัน นภัทรที่ได้ร้องที่สูง ในวีคเปิดตัวและใครจะสังเกตุได้จากการร้องเพลง ทุก ๆเวทีที่ปรากฎหลังออกจากบ้าน  แววตานั้น ยังคงฉายแววความสุข ทุกครั้งที่ได้ร้องเพลง...อะไรไม่รู้เวลาร้องเพลงให้คนฟัง น้องมีความสุขเสมอ พูดกันง่าย ๆพูดกันตรง ๆ น้องเสพติดความสุขจากการร้องเพลงให้ทุกคนฟังไปแล้ว ^ ^

มีช่วงหนึ่งหลังออกจากบ้าน มีสถานการ์ณไม่สงบเกิดขึ้น  มีการยกเลิกการโชว์ตัวไปหลายงาน  น้องหยุดร้องเพลงไปเป็นอาทิตย์  เมื่อถึงวันที่ต้องทำงานวันแรก...น้องอยากร้องเพลง อยากขึ้นเวที อยากเจอทุกคนมาก...มากพอๆ  กับที่ทุกท่านรอเค้า....

พี่หน่อยไม่รู้ว่า วันนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วได้อย่างไร...ยังจำภาพน้องตอนมาร้อง ยอยศพระลอ ให้ฟังต่อหน้าได้  วันนั้นคิด ว่าเสียงดีมาก แต่มีหลายคนที่พยายามตามความฝันแล้วมันไม่เป็นอย่างที่ต้องการ  แอบคิดว่า น้องจะไปได้ไกลขนาดไหน....หลายครั้งหลายหน ที่เหมือนประตูแห่งโอกาสจะเปิดรับน้อง  แต่แล้วมันก็ปิดตัวมันเองอย่างจัง ต่อหน้าคนมีความฝัน
ความอดทน  การอคอย  การฝึกฝน ความพยายาม...ความมุ่งมั่น  พาน้องก้าวมาสู่ความสำเร็จ  ตัวตนของน้องที่ถูกล่อหลอมมาจากการใช้ชีวิตคนเดียวเป็นเวลานานที่วัด  เข้าใจได้ว่า สร้างความเป็นตัวของตัวเองในแบบฉบับที่ทุกคนคิดไม่ถึง  น้องอ่อนโยน และแข็งแกร่งในเวลาเดียวกัน...น้องเข้าใจโลกในแบบที่เด็กวัยรุ่นหลายคนไม่เข้าใจ ถึงแม้บางครั้งน้องอาจมีทัศนคติในเรื่องบางเรื่องต่างจากคนอื่นไปบ้าง  แต่โลกแห่งการร้องเพลง มันสดใสสวยงามเสมอสำหรับน้อง

บ้านเดอะสตาร์  ไม่เพียงแต่สร้างดวงดาวดวงใหม่มาให้ทุกคนได้รัก  แต่ยังทำให้เด็กที่มีพรสวรรค์คนหนึ่ง ได้รู้จักรับและให้ความรักและความรู้สึกดี ๆ จากคนแปลกหน้านับร้อยพัน

ชีวิตน้องกำลังเปลี่ยนแปลง และแน่นอน น้องกำลังต่อสู้  กับความคาดหวัง ถึงแม้ความฝันในการเป็นนักร้องเป็นจริงแล้ว...บททดสอบที่ยิ่งใหญ่ยังคงรอน้องอยู่  การยืนอยู่บนความคาดหวังของคนมากมาย  ที่เป็นทุกขลาภอย่างที่คุณแม่น้องบอก.......การทำงานหนัก  การพัฒนาตนเอง การวางตัวต่อคนรอบข้าง การรักษาความเป็นตัวตน อีกทั้งยังต้องตั้งใจเรียนควบคู่ไปด้วย ฯลฯ เป็นสิ่งที่ต้องแลก เพื่อที่จะได้ยืนบนเวที ทำสิ่งที่รักไปให้ตราบนานเท่านาน

วันใดที่ท้อ เสียใจ เหนื่อย นอยด์ ฯลฯ อยากให้นึกถึงคำพูดพี่เพชรเมื่อคืนค่ะให้จดจำวันแรกที่เราปรากฎตัวขึ้นมา ความรู้สึกวันนั้นเป็นอย่างไร
สนามแข่งขัน เวทีแห่งความจริง กระแสตอบรับข้างนอก  วันนี้มันจะดี จะแรงเช่นไร...คงอยากให้น้องเก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้ในวันที่น้องเคยบอกว่า " น้องร้องเพลงเพราะรัก มีความสุขที่ได้ร้อง  ไม่ใช่ร้องเพราะเงินทอง ชื่อเสียง"

มันบริสุทธิ์...มันจริงใจและมันได้ใจ...

ไม่มีความคิดเห็น: